Гэта старонка не была вычытаная
XXXIV. | Chto sapraŭdy lubić Boha, toj lubić jaho nad usio i ŭ wa ŭsim |
164 |
XXXV. | Niama dzie schawacca ŭ žyćci dačasnym ad spakusaŭ |
167 |
XXXVI. | Ab marnaści sudoŭ ludzkich |
168 |
XXXVII. | Ab čystym i poŭnym zračeńni samoh siabie dziela zdabyćcia swabody serca |
170 |
XXXVIII. | Jak dobra trymacca zwonku dy ŭciakać da Boha ŭ niebiaśpiekach |
172 |
XXXIX. | Niatreba nadta śpiašacca ŭ sprawach swaich |
173 |
XL. | Ničoha dobraha čaławiek praz siabie nia maje i nia moža ničym pachwalicca |
174 |
XLI. | Ab pahardzie ŭsiakaje dačasnaje pašany |
177 |
XLII. | Ułasnaha supakoju apirać na ludziach nie naleža |
177 |
XLIII. | Ab pustoj i świeckaj nawucy |
179 |
XLIV. | Nia treba zachopliwacca zašmat wonkawymi rečami |
181 |
XLV. | Nia treba ŭsim wieryć; pamyłka ŭ słowach nadta lohkaja |
181 |
XLVI. | Treba spadziawacca na Boha, kali bičujuć nas słowami |
180 |
XLVII. | Usio choćby najtrudniejšaje treba ciarpieć dziela wiečnaha žyćcia |
188 |
XLVIII. | Ab dniu wiečnaści i ab turbotach žyćcia dačasnaha |
190 |
XLIX. | Ab imknieńni da wiečnaha žyćcia i ab wialikim dabry, jakoje abiacana tym, što mužna zmahajucca |
193 |