Adnak u hetych sprobach nia mienš treba lubić i chwalić Ciabie, čymsia tady, kali niabiesnymi paciechami mianie Ty absypaŭ by.
3. Na Ciabie tolki i spadziajusia, Panie Boža, u Tabie tolki ŭsia abarona maja; Tabie daručaju ŭsie turboty i trudnaści swaje, bo ŭsio niadužaje i niatrywałkaje, apryč Ciabie.
Ničoha nie patrapiać i šmatlikija pryjacieli dy nia zdolejuć pamahčy i mahutnyja świetu hetaha, nichto z mudrych karysnaje rady nia daść dy nie paciešać i knihi mudracoŭ, najwialikšyja skarby nia wyratujuć, ani miesca nijakaje patajnoje dy miłaje nie zabiaśpiečyć — kali Ty sam nia budzieš prysutnym, nie dasi padmohi, nie paciešyš, nie nawučyš dy nia budzieš ścierahčy.
4. Usio, što zdajecca karysnym dziela supakoju i ščaścia — z Twajeju adsutnaściu ničohaść, i sapraŭdnaha ščaścia niama tam susim.
I dziela hetaha Ty pačatak i kaniec usialakaha dabra, Ty krynica žyćcia i hłybinia ŭsialakaje mudraści, i na Ciabie treba zaŭsiody raniej usiaho spadziawacca; Ty najmahutniejšaja paciecha słuhaŭ Twaich.
Na Ciabie źwiartaju ja swaje wočy, tolki na Ciabie spadziajusia, Boža moj, Ajciec miłasernaści.
Bahasławi i świaci dušu maju bahasłaŭleńniem niabiesnym, niachaj budzie jana światym pamiaškańniem dziela Ciabie i tronam wiečnaje sławy Twajej; niachaj ničoha nia budzie ŭ henaj światyni Twajej wieličy, što mah-
