šmat biespiačniej słuchać, jak zahadywać.
Mnohija trywajuć u pasłuchmianaści bolš z nieabchodnaści, čymsia z lubowi; takim prykra i jany narakajuć.
Dumka ich nia znojdzie swabody, kali nie paddasca ščyrym sercam Bohu.
Kidajsia tudy i siudy — nia znajdzieš sabie supakoju nindzie, jak tolki ŭ pakornaj zaležnaści ad swajej ułady.
Šmat chto abmanuŭsia, spadziajučysia mnoha na pieramienu miesca i što lepš budzie niedzie.
2. Praŭda, kožny achwotna pastupaje pawodle swajej dumki, chutčej chiniecca da tych, što adnolkawa z im dumajuć.
Kali adnak pamiž nami jość Boh, treba časam, dziela dabra supakoju, adstupić nam ad swajej dumki.
Chto-ž taki razumny, kab zmoh wiedać usio daskanalna?
I tamu nia trymajsia zašmat swajho pahladu, a pasłuchaj achwotna i čužoha rozumu.
Kali twoj pahlad dobry, ale pakinieš jaho dziela Boha i pasłuchaješ inšaha - bolš z hetaha skarystaješ.
3. Časta ja čuŭ, što biešpiačniej słuchać i prymać rady, čymsia rádzić.
Traplajecca, što kožnaha dumka dobraja; nie chacieć adnak zhadzicca z inšymi, kali wymahaje hetaha rozum, abo sprawa, heta znak pychi dy ŭporstwa.
