Zrabi, Panie, pawodle słoŭ Twaich i niachaj uciakajuć pierad woblikam Twaim usie błahija dumki.
Usieńkaja nadzieja i adzinaja paciecha maja — prytulicca da Ciabie pry ŭsich turbotach, na Ciabie spadziawacca, klikać Ciabie z hłybini serca swajho dy ždać ciarpliwa paciechi Twaje.
4. Aświaci mianie, dobry Jezu, jasnatoju światła ŭnutranaha i wyžań z serca majho ŭsianiutańku ciemru.
Spyni šmatličnyja raściarušańni dy adhani spakusy, jakija nasiadajuć na mianie.
Mužna zmahajsia za mianie i zwajuj lichija bestyi, jakimi jość pažadańni, poŭnyja many, kab nastaŭ supakoj cieraz siłu Twaju (Ps 121, 7) dy kab chwała Twaja źwinieła ŭ budyninie światoj — u čystym sumleńni.
Zahadaj wietram i buram, skažy moru: supakojsia, a wichram — nia wiejcie, i pačniecca cišynia wialikaja (Mr. 4, 39).
5. Pašli światło Twajo i Praŭdu (Ps 42, 3), kab świacili nad ziamloju, bo sam ja ziamla jałowaja i niapłodnaja (Gen. 1, 2), pakul nie dasi światła swajho.
Pašli łasku z wyšyni Twajej, rasoju niabiesnaju pakrapi serca majo, daj wady pabožnaści, kab ziamlicu pakrapić, kab byŭ płod najwialikšy i najbahaciejšy.
Padymi dušu, jakaja pryciśniena wahromnistym ciažaram hrachoŭ, dy źwiarni mianie da
