Niama horšaha i strašniejšaha woraha dla dušy twajej, jak ty sam, kali duch nia zhodny z ciełam.
Kali chočaš pieramahčy cieła i kroŭ swaju, abawiazkawa treba pahardžać saboju.
Tamu, što maješ jašče hrešnuju luboŭ da siabie samoha — pałochajeśsia zračysia siabie dy padparadkawacca woli čužoj.
2. Ale što-ž tut wialikaje, što ty, pył i ničohaść, dziela Boha spakarajeśsia zahadam čaławieka, kali Ja Usiomahutny i Najwyšejšy, jaki ŭsio z ničoha stwaryŭ, pasłuchiniana spakaryŭsia čaławieku dziela ciabie.
Samym maleńkim i pakornym zrabiŭsia ja, kab pakoraju Majeju pieramoh ty pychu swaju.
Wučysia pasłuchmianaści — ty, pylinka, wučysia spakaracca — ty, ziamla i hlina, wučysia schilacca ŭsim pad nohi.
Wučysia łamać swaje chacieńni dy być hatowym da ŭlehłaści.
3. Waźmisia za baraćbu z saboju dy nia strywaj, kab była ŭ tabie pycha, budź takim maleńkim i pakornym, kab kožny pa tabiejak-by chadzić moh i taptać, jak wuličnaje bałota.
I na što-ž ty maješ narakać, pusty čaławieča?
I što-ž ty, niahodny hrešnik, patrapiš adkazać tym, što buduć hanić ciabie, ty, što stolki raz Boha zahniawiŭ, dy stolki raz na piekła zasłužyŭ?
