hody, abo kab nia ŭpaści dziela jakoj niepamysnaści.
Niama ničoha bolš sałodkaha, čymsia luboŭ, ničoha dužejšaha, ničoha wyšejšaha, ničoha šyrejšaha, ničoha bolš miłaha, ničoha paŭniejšaha, ničoha lepšaha ni ŭ niebie, ni na ziamli, bo luboŭ z Boha naradziłasia i tolki ŭ Bohu moža supačyć, wyšej nad usimi tworami.
4. Chto lubić — lotaje byccam na kryllach, biažyć, wiesialicca; jon swabodny i nia spyńwajecca.
Daje ŭsio za ŭsio i maje ŭsio ŭwa ŭsim, bo jon maje adpačynak u adnym dabry wyšejšym za ŭsio, z jakoha ŭsiakaje dabro pływie i pachodzić.
Nie ahladajecca na dary, a zwaročwajecca wyšej za ŭsialakaje dabro da samaha Daŭcy.
Luboŭ časta nia wiedaje miežaŭ, haryć wyšej za ŭsie mahčymaści.
Jana nia bačyć ciažaru, raboty nie pałochajecca, na't bolš choča, čymsia zdolaje, nia spyńwajecca na nijakaj niemahčymaści, bo dumaje, što ŭsio patrapić, usio zrobić.
Dyk šmat zdolaje luboŭ i šmat zrobić jana i ździejśnić tam, dzie toj, što nia maje lubowi, słabieje i hinie.
5. Luboŭ čujnaja — jana i splučy nia śpić.
Zmučanaja nia mleje, prycisnutaja — nie paddajecca, spałochanaja — nie baicca, — a byccam žywoje połymia dy wohnienaja pachodnia lacić u haru i prachodzić biaśpiečna.
