Спатканьні (1925)/Родныя песьні/Рассыпае мерна…

← Ціха сягоньня ў садзе…

Рассыпае мерна… Верш Аўтар: Алесь Гурло 1925 год

У. Дубоўку і А. Вольнаму →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Рассыпае мерна залатыя лісьці…

Прапануем да спампаваньня!

РАССЫПАЕ МЕРНА…

Рассыпае мерна залатыя лісьці
Клён высокі, стройны, што стаіць вось тут,
А былі яны мне сьведкамі калісьці,
Калі песьціў думку я сваю ў цьвяту.

А цяпер вось разам з гэтаю красою
Адквітае, жоўкне мая пекната,
І застылі мары буйнаю расою,
Месьціцца у сэрцы бяспуцьця слата.

Але час вось гэты — толькі пераходны,
Ён міне, пяройдзе ў час другой красы;
Загарацца ў сэрцы новыя паходні
І пральлюцца песьні новай галасы.

Менск. 1925.