Смоленскій этнографическій сборникъ (1891—1903)/IV/XXVII/4/е

З пляцоўкі Вікікрыніцы
4. Ванька-ключникъ. д) 4. Ванька-ключникъ. е)
Беларуская народная песьня

1903 год
5. Татары полонъ дѣлили; теща зятю доставалась

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




4 е).

(С. Бочарово, Юхн. у.).

Зимляничка дарагая
Па закрытію расла;
Ты, княгиня маладая,
Съ княземъ въ терими жила.
Какъ у князя былъ Ванюша,
Ваня клюшникъ маладой.
Ваня клюшникъ, мой раздушникъ,
Чужу сторану спазналъ.
Какъ ударилъ онъ[1] княгиню,
Онъ ни зла́тымъ, ни кальцомъ.
Но княгиня къ нему льнула,
Какъ сарочка на плечахъ.
«Ты пайдёмъ пайдёмъ, Ванюша,
Спать на княжинску кравать».
Па славеснымъ разгавору
Князь дазнался да жаны.
— «Ужъ вы, слуги маладыи,
Слуги вѣрныи маи,
Вы падитя, привядитя
Ваню клюшника ка мнѣ!»
Какъ вядуть, вядуть Ванюшу,
На нёмъ вѣтрымъ кудри вьють.
— «Ты скажи, скажи, Ванюша,
Сколька лѣтъ съ княгиній жилъ?»
— Пра то вѣдала падушка
Са пяриный съ пухавой,
Ящо зналъ пра то Ванюша…
Какъ павѣсили Ванюшу
На шалковымъ паясѣ,
Ваня ножками забрекалъ,
Атъ княгини жисть сканчалъ.

  1. Подъ Москвой поютъ: „Онъ не даривалъ“… Н. Я.