Русалка (Шаўчэнка/Бядуля)

Русалка Верш Аўтар: Тарас Шаўчэнка Пераклад: Змітрок Бядуля

Прапануем да спампаваньня!

  «Спарадзіла мяне маці
Ў палацах высокіх,
Ды купаць панесла ўночы
У Дняпры глыбокім.
Купаючы, размаўляла
Са мною, малою:
«Плыві, плыві, мая дзетка,
Дняпром за вадою.
Ды выплыві русалкаю
Заўтра сярод ночы,
А я выйду з ім гуляці,
А ты заласкочаш.
Заласкачы, маё сэрца:
Няхай не смяецца
Нада мною, маладою,
Няхай п’е-уп’ецца,
Не маімі кроў-слязамі —
Сіняю вадою
Днеправою... Няхай сабе
Гуляе з дачкою.
Плыві ж, мая дарагая!
Хвалі, мае хвалі!
Вы русалачку вітайце!..»
Ды і зарыдала,
Дый пабегла. А я сабе
Плыла за вадою,
Пакуль сёстры не сустрэлі,
Не ўзялі з сабою.
Ужо з тыдзень, як расту я,
З сёстрамі гуляю
Апаўночы ды з пакояў
Бацьку выглядаю.
Можа, маці зноў зышлася
З панам, вядзе гулі?
Мо смяецца і балюе
Грэшная матуля?»
Дый замоўкла русалачка,
У Дняпро нырнула,
Як плотачка. А лазіна
Веццем скалыхнула.
      Выйшла маці прагуляцца —
Ў палацах не спіцца;
Пана Яна няма дома,
Не з кім весяліцца.
А як прыйшла да берага,
Дачку прыгадала,
Прыгадала, як купала
I як прымаўляла.
Дый хоць бы што. Пайшла сабе
У палацы спаці.
Ды не дайшла — давялося
Ў Дняпры начаваці.
Не пачула, як дзяўчаты
Выйшлі сустракаці
З хваляў Дняпра. Ухапілі
Дый ну з ёй гуляці.
Рады-рады, што злавілі...
Доўга ласкаталі,
Покі ў невад не запхалі...
Ды зарагаталі.
Адна толькі русалачка
Не зарагатала.

Кіеў 1846 Ніжні Ноўгарад 1858