Люблю глядзець, як конь паволі
З сахой барознамі ідзе,
І чуць, як ціха, нудна ў полі
Араты песню завядзе.
Люблю глядзець, як брат наш сее
З малітвай шчырай на губах,
Як з кожным зерняткам надзея
Ў зямлю кладзецца у слязах.
Люблю, абходзячы ток, гумны,
Спаткаць вясёлую зару,
Глядзець, як лёгкі, зважны, думны
Туман ўздымаецца ў гару.
Люблю абшар лугоў прывольны
І слухаць стуль жалейкі стогн,
Калоссяў спелых шум павольны
І песні жней і кос пазвон.
Люблю я з ліповай лубкай святам
Усёй сям'ёй у лес сыпнуць,
Збіраць грыбы і там дзяўчатам
Ўдалую песню падцягнуць.
Люблю мяжой абходзіць мора,
Дзе грэчка скветчана, як снег;
Дзе пчолкі, снуючы ў прасторы,
Гудзяць, паўнюткія уцех.
Люблю я чуць, як песня льецца
Вясёлым рэхам на ўвесь гай, —
Вось спраўды толькі тут, здаецца,
І ёсць такі жаданы рай...
Люблю — як з поля ўсёй па пары
Са збожжам цягнуцца вазы
І чуць, як колы у цяжары
Скрыпяць, моў ў зімку палазы.
Люблю я родныя прывабы:
Там лес, там шастае вятрак,
Тут буракі цярэбяць бабы
І у прыпол страсаюць мак;
Там канапельку рвуць дзяўчаты,
А хлопцы бульбу ў мех кладуць,
Тут дзед ледзь топчацца ля хаты,
У вуллях пчолачкі гудуць.
Там чуць далёка рык каровы,
Бляе авечка, — і пастух
На дудцы грае... Льюцца словы...
Наўкруг прыволле!... вольны дух!..
Прапануем да спампаваньня!
