Прыгоды Мюнхаузена (1938)/2/Адзін супроць тысячы
| ← Меткі стрэл | Адзін супроць тысячы Апавяданьне Аўтар: Рудольф Эрых Распэ, Карней Чукоўскі 1938 год Арыгінальная назва: Die Abenteuer des Baron Münchhausen (1785) |
Чалавек-ядро → |
Прапануем да спампаваньня!
АДЗІН СУПРОЦЬ ТЫСЯЧЫ
Я так і заявіў генералу:
— Не патрэбна мне ні ордэнаў, ні чыноў! Я дапамагаю вам па дружбе, па шчырасці. Проста таму, што я вельмі люблю англічан.
— Дзякую табе, прыяцель Мюнхаузен! — сказаў генерал, яшчэ раз паціскаючы мне рукі. — Дапамагай нам, калі ласка, і далей.
— З вялікай прыемнасцю, — адказаў я і пахлопаў старога па плячы. — Я рад служыць брытанскаму народу.
Неўзабаве мне пашанцавала зноў дапамагчы маім сябрам англічанам.
Я пераапрануўся іспанскім папом і, калі настала ноч, прабраўся ў ворагаў лагер.
Іспанцы спалі непрабудным сном, і ніхто не ўбачыў мяне. Я ціханька ўзяўся за работу: пайшоў туды, дзе стаялі іх страшныя гарматы, і быстра-быстра пачаў кідаць гэтыя гарматы у мора, — адну за адною — як найдалей ад берагу.
Гэта было не надта лёгка, таму што ўсіх гармат было больш за трыста.
Скончыўшы з гарматамі, я выцягнуў на сярэдзіну лагера ўсе драўляныя тачкі і вазы, якія толькі былі ў гэтым лагеры, зваліў іх у адну кучу і падпаліў.
Яны ўспыхнулі як порах. Пачаўся страшэнны пажар.
Іспанцы прачнуліся і ў роспачы пачалі бегаць па лагеру.
Ім здалося з перапалоху, што ўночы ў іх лагеры перабыло сем або восем англійскіх палкоў.
Яны не маглі сабе ўявіць, што гэты разгром мог зрабіць адзін чалавек!
Іспанскі галоўнакамандуючы ад жаху кінуўся наўцёкі і не спыняючыся бег два тыдні, пакуль не дабег да Мадрыда.
Усё яго войска кінулася за ім, не адважваючыся нават азірнуцца назад.
Такім чынам, дзякуючы маёй адважнасці англічане перамаглі ворага.
— Што рабілі-б мы без Мюнхаузена? — гаварылі яны і, паціскаючы мне рукі, называлі мяне збаўцам англійскай арміі.
Англічане былі так удзячны мне за дапамогу, што запрасілі мяне ў Лондан пагасцяваць.
Я з ахвотаю астаўся ў Англіі, не прадбачачы, якія прыгоды чакаюць мяне ў гэтай краіне.