|
Выбачайце мне, старому,
Што я гутарку вяду
Пра згарэўшую салому
І даўнейшую брыду.
Але часам аглянуцца
Трэба, мілыя, назад,
Каб ніколі не спаткнуцца
І трымаць за новы лад!
З гэтай мэтаю і толькі
Я вярчу верацяно
І пішу пра тыя болькі,
Што залечаны даўно!
Ў часе ўлады Мікалая
Граф Таўсты міністраваў,
І ў сябры, карысьць малая,
Дурнаву і Плеву ўзяў.
Мала гэтага — Заіка
Разам з імі сеў за стол,
І пашла гуляць музыка —
Хоць бяры у рукі кол!
Бо дзяржава не таўсьцее —
І на іхнім паваду
Заікаецца, дурнее
І плюецца ў бараду!
Бачаць гэта заправілы:
Кепска! музыка ня ў прок,
І народ рыхтуе вілы
Садануць у царскі бок!
Сталі думаць звадыяшы,
І каб людзям рады даць —
Пачалі, як Мэсыяшы,
Туды-сюды вандраваць!
У кішаню схаваўшы хвігу —
Хай каршун іх задзярэ! —
Той У Менск, другі у Рыгу,
Трэці ў Кіеўшчыну прэ…
Торбай сыплюцца мільёны
І падзякі ад цара,
І дарэмныя вагоны
І куплëнае „ура!“
А народ? Палепшыў долю?
Можа, стаў гаспадаром?
Мае землю, мае волю? —
Пашукай за каўняром!
Не на гэта іх паслалі,
Не за гэтым чорт іх нëс:
І сяляне атрымалі
Ня іначай — дулю у нос!
Але, стой! На што гадаці
І на пальцах прыкiдаць —
Лепей рэха запытаці,
Будзем зразу праўду знаць!
| „Што ж міністры вам зрабілі?
|
білі!
|
| І палегчала сьпіне?
|
не!
|
| А патрэбы аглядзелі?
|
елі!
|
| І ў падатках уступілі?
|
пілі!
|
| Было весела ў сяле?
|
але!
|
| Памаглі-ж яны разьдзетым?
|
дзе там!
|
| Ну, а скаргі разабралі?
|
бралі!
|
| А ў навуках ёсьць пасьпех?
|
эх!
|
| Кепска значыцца ў дзялах?
|
ах!
|
| Як-жа даўся царскі дух?
|
ух!
|
| Добра, мусіць, дапамог?
|
ох!
|
| Не прасілі на вясну іх?
|
ну іх!
|
| Дык чаго-ж было прымаць іх?
|
маць іх!
|
| 
Прапануем да спампаваньня!