Пад родным небам (1922)/Грымоты й цішы/Гэй, на золак…

← ⁂ (Сум сьмерці й радасьць жыцьця…)

⁂ (Гэй, на золак…) Верш Аўтар: Змітрок Бядуля 1922 год

Мой скарб →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Гэй, на золак рана ўстаньце…

Прапануем да спампаваньня!

∗   ∗
∗

Гэй, на золак рана ўстаньце,
Ў полі бродзіць нейкі бог.
На зялёнай на палянцы
Сьлед расісты яго ног.

Аглядае рэчкі, кветкі,
Гладзіць-песьціць кожны пень,
Сее росы на палеткі
І лабуніць вешні дзень.

Як зданьнё да загуменьня,
Казка з лесу к нам плыве,
Чуем казку ў кожным мгненьні,
Над травою ды ў траве.

У сьпяваньні птушкі малай,
У журчаньні ручаін,
У стагнаньні хвоі мшалай,
Ў яўным водгульлі далін.

1922 г.