Перайсці да зместу

Пад родным небам (1922)/Грымоты й цішы/Гэй, на золак…

З пляцоўкі Вікікрыніцы
⁂ (Сум сьмерці і радасьць жыцьця…) ⁂ (Гэй, на золак…)
Верш
Аўтар: Змітрок Бядуля
1922 год
Мой скарб
Іншыя публікацыі гэтага твора: Гэй, на золак рана ўстаньце…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




∗   ∗

Гэй, на золак рана ўстаньце,
Ў полі бродзіць нейкі бог.
На зялёнай на палянцы
Сьлед расісты яго ног.

Аглядае рэчкі, кветкі,
Гладзіць-песьціць кожны пень,
Сее росы на палеткі
І лабуніць вешні дзень.

Як зданьнё да загуменьня,
Казка з лесу к нам плыве,
Чуем казку ў кожным мгненьні,
Над травою ды ў траве.

У сьпяваньні птушкі малай,
У журчаньні ручаін,
У стагнаньні хвоі мшалай,
Ў яўным водгульлі далін.

1922 г.