|
Ня трэба занадта слоў,
Ніколі мінулага не пашкадую…
Ў праменнае заўтра, ой, выйду адзінкай, паслом,
Каб рань веставаць маладую.
Наперадзе хмуры лазьняк
Далонямі рэчку-вадзіцу заслоніў…
А будзе, а будзе злы вецер мяне даганяць —
Ня спыніць, бадзяга, ня зломіць.
Ляцець, нясупынна ляцець,
Дзе к берагу туліцца зімка-пшаніца…
Утапіся ў балоце-ж пагарды ставокая цень,
Каб вобраз твой больш ня прысьніўся.
Ня хочу, ня буду блудзіць,
Мне жыцьце на ростані сьцежку намеціць…
Усё больш, ўсё бліжэй усьміхаецца дзень-маладзік.
Мацнее адзіная мэта, —
Ўвесь твой, Беларусь мая,
Палаю тваімі і радасьцю й больлю…
Наперадзе, бач, зіхаціць веснамайскі маяк —
Вядзі, я іду з табою.
|
Прапануем да спампаваньня!