Перайсці да зместу

Мужнасць (1938)/Вінтоўка і песня/На варце

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Дазорны На варце
Верш
Аўтар: Пятро Глебка
1938 год
Ноч у вайсковых лагерах
Іншыя публікацыі гэтага твора: На варце (Глебка).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




НА ВАРЦЕ

Маўклівая ноч паланіла Дзвіну —
і хвалі звіваюцца вужам,
і вецер імкнецца наўсцяж развінуць
сваю першабытную дужасць.

Ён доўга блукаў па краінах чужых,
балотам прапах і паморкам,
і вось ён наважыў —
праз грані мяжы
прабіцца да нашых узгоркаў.
Дарэмна!

Найлепш было крылле зламаць,
як біцца ў тузе навальнічнай:
бяскрайні прастор наш і творчы размах
вартуе мой брат — пагравічнік.

Да болю напяўшы і позірк і слых,
ён чуе хаду тваю, вецер!
Ён крокі пазнае сваіх і чужых
па лёгкаму шэлесту вецця.

У вечную спадчыну
пільнасць і спрыт
яму адказалі героі —
вялікай радзімы маёй змагары
за наша жыццё маладое.

Сягоння ўзмужалае гэта жыццё
на варту пастаўлена класам,
каб вораг крывавай рукі не прасцёр
над нашым прасторам і часам.

Няхай сабе ноч агартае Дзвіну,
і хвалі звіваюцца вужам,
і вецер імкнецца наўсцяж развінуць
сваю першабытную дужасць.

Не спіць пагранічнік.
Напружыўшы слых,
пакуль цішыня не парвецца,
ён слухае крокі рэспублік сваіх,
пульсацыю іхняга сэрца.

Шырокі прастор за плячыма ляжыць,
а вецер,
балотны і горкі,
імкнецца ізноў цераз грані мяжы
Прабіцца да нашых узгоркаў.

За ветрам з-пад шыбеніц чорных ідуць
нямотныя стогны і лямант;
чуваць, як гарматы над светам гудуць,
як ходзіць вайна над палямі.

Мужайся, таварыш мой!
Нашы сыны
запішуць імя тваё ў вечнасць:
адны мы баронім ад страшнай вайны
работу і мір чалавечы.

1936 г.