Мой дом (1946)/Ідзі!
← Чуваць вясна | Мой дом Ідзі! Аўтар: Якуб Колас |
Ноч пад новы год → |
ІДЗІ!
Стаміўся ты, дружа, знямог
І выбіўся з сіл.
Ты шмат перамерыў дарог
Між пустак, магіл.
Ішлі поруч ночы і дні,
Шумелі вятры,
І вабілі зорак агні
І лесу шатры.
І песні ліліся вакруг,
Разносячы сум,
І сам, ты, закуты ў ланцуг,
Піў сок горкіх дум.
Снаваліся мары і сны
І ткаліся ў ткань, —
Прывабныя чары вясны
Ў юнацкую рань…
Прайшоў ты вялікі разлог —
Прысядзь, адпачынь:
Наперадзе многа дарог
І шмат далячынь.
Мінуліся ночы, імгла,
І сум былы змоўк.
Другая дарога лягла,
Як золак, як шоўк.
Зірні на яе — шырыня!
Бясконцы блакіт…
Сядлай-жа ў дарогу каня.
Дзе меч твой і шчыт?
15/XI — 1937 г.