Межы (1929)/I/Мае надзеі

← Чым-жа, чым

Мае надзеі Верш Аўтар: Алесь Гурло 1929 год

Надзея →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Мае надзеі.

Прапануем да спампаваньня!

МАЕ НАДЗЕІ

Ад крылатых думак, што ляцяць ў прасторы,
Я чакаю вестак новага жыцьця,
Бо нядарам зьзяюць так прыгожа зоры,
Бо нядарам звоняць струны пачуцьця.

І нядарам сэрцу ёсьць дзе ў грудзях біцца —
Многа там прывольля, каб зьвінець, гучаць.
Вось таму і шчасьце кожнай ноччу сьніцца,
Што душа раджае многа новых чар.

Ўжо ясьнеюць вочы, абсыхаюць сьлёзы,
Навальніц бязьвер’я нікнуць халады.
Распусьцілі лісьце белыя бярозы,
Дзе мае ступалі некалі сьляды.

Ўжо ўбіраюць шлях мой новыя узоры
І квяцісты сьцеле мураўка дыван,
І блішчыць мне сонца і сьмяюцца зоры,
Хочуць нібы ў госьці да сябе зазваць.

1923 г.