Мой дом (1946)/Майму другу
← Мае мары | Мой дом Майму другу Аўтар: Якуб Колас |
На захад → |
59 МАЙМУ ДРУГУ
Не малую дарогу прайшлі мы
Па чужой і па роднай зямлі.
Адыходзілі вёсны і зімы,
І гады за гадамі плылі.
Шмат снавалі мы кросен шаўковых
З нашых думак-лятунак і мар,
Сустракалі нас ветла дубровы,
І лясы нам давалі свой дар.
Па-над рэчкай у лузе квяцістым
Мы хадзілі, бывала, не раз.
Векавыя дубы жоўтым лістам
Навявалі няўцямны нам сказ.
Жураўлі праляталі над полем,
Забіраючы лета з сабой.
Ды пагуліваў вецер на волі
З неакрэсленай ціхай журбой.
Эх, ды дзе ні ляталі пуціны!
Хіба можна іх змерыць, злічыць?
Пакідалі мы дзве каляіны,
Але песня адна ў іх гучыць.
Аб той песні, што сэрца мне поўніць,
Аб табе, кім жыву я заўжды,
Я хачу, мілы друг мой, напомніць,
Прыгадаўшы былыя гады.
23/X — 1941 г.