Ліст у рэдакцыю

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Ліст у рэдакцыю
Ліст
Аўтары: Андрэй Александровіч, Алесь Дудар, Міхась Зарэцкі
1928
Крыніца: [1]

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ПАВАЖАНЫ ТАВ. РЭДАКТАР!

Дазвольце праз вашу газэту давесьці да ведама савецкай грамадзкасьці наступнае:

З нейкага часу ў сьценах Беларускага Дзяржаўнага Ўнівэрсытэту пачалося ўпартае цкаваньне беларускіх пісьменьнікаў-студэнтаў. Найбольш яскрава гэта кампанія выявілася ў заметцы зьмешчанай у № 1 насьценгазэты Пэдфаку "Кузьня Асьветы" пад назвай "Фрагменты из жизни 2-го курса литературного отделения". У гэтай заметцы, прасякнутай тупым мяшчанска зайздросьлівым асьцервяненьнем, відаць выразны замер скампрамэтаваць беларускага пісьменьніка, узьвёўшы на яго самыя бязглуздыя, самыя дзікія абвінавачаньні.

Беларускіх пісьменьнікаў абвінавачваюць у групавой "замкнутости", быццам не разумеючы таго, што з першых дзён паступленьня ў Унівэрсытэт ніводзін студэнт ня можа быць аднакава дружным як з тымі, з якімі ён некалькі год працаваў, так і з тымі, якіх ён першы раз бачыць у вочы.

Беларускіх пісьменьнікаў абвінавачваюць у "белорусском шовинизме", ня маючы на гэта абсалютна ніякіх падстаў, калі ня лічыць таго, што гэтыя "писменники" ня ў прыклад іншым студэнтам усюды і заўсёды гавораць пабеларуску.

Беларускіх пісьменьнікаў абвінавачваюць у тым, што яны чыста апранаюцца, носяць гальштукі, каўнерыкі, капялюшы, акуляры (які злачынны "шик"!), маюць на галаве валасы і ў кішэні насавыя хусьцінкі.

Беларускіх пісьменьнікаў абліваюць памыямі самай бруднай хуліганскай лаянкі, абзываючы "животными", раўняючы з "собаками" і ўжываючы іншыя няпрыстойныя ў сьценах Унівэрсытэту, прыёмы.

Гэты шалёны паход разьюшанай дробна-буржуазнай стыхіі ня сустрэў аніякага адпору з боку студэнцкіх грамадзкіх арганізацый, а рэдакцыя газэты ў сваёй прыпісцы нават салідарызавалася з гэтай пісулькай і працягнула "кампанію" ў чарговыя нумары газэты. Дзякуючы гэтаму, шкодныя мяшчанскія настроі распаўзьліся як па Ўнівэрсытэту, так і за яго сьценамі, зрабіўшы імёны беларускіх пісьменьнікаў прадметам зласьлівых насьмешак і плётак.

Усё гэта зрабіла немагчымым для беларускага пісьменьніка аставацца ў Беларускім Дзяржаўным Унівэрсытэце і прымусіла нас з болем у сэрцы пакінуць яго і шукаць магчымасьці пашырэньня сваёй асьветы ў іншых навучальных установах Савецкага Саюзу.

АНДРЭЙ АЛЕКСАНДРОВІЧ.

АЛЕСЬ ДУДАР.

МІХАСЬ ЗАРЭЦКІ.

1 сьнежня 1928 г.

Менск.