Зноў прыйшла, прыйшла ты… (1926)

Зноў прыйшла, прыйшла ты…
Верш
Аўтар: Валеры Маракоў
1926
Крыніца: Полымя, 1926, №4

Прапануем да спампаваньня!

* * *

Зноў прышла, прышла ты
Да сялянскай хаты,
На прастор шырокі радасных дуброў —
Ты сягоньня будзеш
Ў маладыя грудзі
Уліваць жаданьні і юнацтва кроў.

Хай цьвіце Айчына
На прасторах сініх,
Дзе агнём палае прозалаць-зара —
Ужо ты красуеш
І жыцьцё чаруеш,
Ўжо лясоў кашулі ў зелені гараць.

Ты прышла, і ў нівах
Радасна-шумлівых
Твая радасць-кветка б’е агнём крыніц;
Толькі я прывольля
Ня сустрэў на полі,
Не адчуў каханьня сваіх родных ніў.

І цяпер пад сонцам
Хочацца бясконца
Абхапіць рукамі гэту даль і шыр,
Каб агнём поэты
Перад новым сьветам
Ўсё сказаць і — шчыра, што я перажыў!..

Зноў прышла, прышла ты
Да сялянскай хаты,
На прастор шырокі радасных дуброў —
Вось затым сягоньня
Рвуся я на гоні,
Вось затым сягоньня так шумуе кроў!..

Менск 1926