Перайсці да зместу

Звон вясны (1926)/І. Плаўнік/Звон сонцу

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Асеньняе Звон сонцу
Верш
Аўтар: Ізраіль Плаўнік
1926 год
Ой, пайду я
Іншыя публікацыі гэтага твора: Звон сонцу…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ЗВОН СОНЦУ

Слухай, птушкі
Сеюць цьветам
Крык жыцьця…
З сонца йстужак
Носіць вецер
Волі сьцяг…

Звоніць рэчка
У шуме хваляў:
Шчасьце… Сьвет…
Лён і рэчка
Сонца хваляць,
Росьцяць цьвет…

У крыніцах
Сонца ходзіць,
Ў паплавох…
А брусьніцы
Карагодзяць,
Крыюць мох,

„Дый чаго там,
Кажуць лозы,
Сумаваць?“…
Сьпеў чарота,
Звон бярозы
Крыюць гаць…

„Дык сябруй
Таксама з сонцам,
Кліча гай.
„Ў Беларусі
Бачыш сон свой, —
Гэй-жа, грай!..

Грай на струнах,
На галінах,
Ўсім у тон…
Ў хмельнай руні
Сум загіне“…
Чую звон.