|
Багачы і панства,
Нашы „дабрадзеі!“
Мы на суд вас клічам,
Каты вы, зладзеі!
І на грозных межах
Часаў пераходных
Сьмела вас пытаем,
Прагных і нягодных:
„Чыімі рукамі
Вы дабро зьбіралі?
На чые вы сьлёзы
Дабрабыт куплялі?
І за што, скажэце,
Палкамі на білі,
Секлі-катавалі,
Голадам марылі?
Ласкаю-ж чыёю
І з чые вы працы
Замкі збудавалі,
Пышныя палацы?
Усё ад нас забралі,
А што нам далі вы?
Чые нудна ў полі
Так марнеюць нівы?
Вузенькаю ніцьцю
Чые йдуць палоскі?
У чыім то жыце
Многа так бярозкі?
Каму адвялі вы
Пусташы, каменьне?
Хто з свайго засеву
Не зьбярэ насеньня?
Чые гумны, хаты
Гнуцца сіратою?
Чые сьлёзы льлюцца
Кожнаю парою?
І чыя скацінка
Сохне ў пустым полі
І як гаспадар іх
Гіне у няволі?
Чыя песьня-скарга
Ў неба йдзе дакорам,
К месяцу і сонцу
І к далёкім зорам?
Багачы і панства
І вы, ўсе брадзягі!
У бок з дарогі, каты!
Бойцеся сярмягі!
Ўжо даўно вяроўкі
Вас, паны, чакаюць,
І па вас асіны
Сьлёзы праліваюць.
1906 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!