|
Зазвані моцна, звон, загудзі,
Каб пачулі цябе на ўвесь край,
Беларуса хутчэй разбудзі,
Хоць цяпер яму спаць ты ня дай!
Прышоў час, калі сорамна спаць;
Ўсе так шчыра за працу ўзялісь,
Ўсе жыцьцё пачалі будаваць,
А ты сьпіш… Хоць ад звону прасьнісь!
Паглядзі, як сусед пачаў жыць,
Што нядаўна нявольнікам быў.
Ён ня спаў, — і цяпер ён ня сьпіць,
Усім кажа, што ён яшчэ жыў:
А чаго, беларус, ты маўчыш?!
І табе годзе, братку, драмаць:
Калі можна гукаць — ты маўчыш,
Каб пасьля ня прышлось шкадаваць…
Кінь сароміцца мовы сваёй,
Зваць сябе беларусам пачні,
Папрацуй над сялібай сваёй,
А пасьля з ціхатой адпачні!..
Дык звані моцна, звон, і гудзі,
Сваім гукам глушы увесь край!
Хто ‘шчэ сьпіць — ты таго разбудзі,
Хто ня сьпіць — тых да працы зьбірай!
1919 г.
|
Прапануем да спампаваньня!