Дзіва (1927)/III/Вясна

← У небе гудзе

Вясна Верш Аўтар: Нічыпар Чарнушэвіч 1927 год

Пацеркі лета →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Вясна (Чарнушэвіч).

Прапануем да спампаваньня!

ВЯСНА

Ўжо вярба разадзелася пухам каточкаў,
Накрываецца шоўкавым быльлем мяжа;
А ў садку з-за галін выглядаюць лісточкі,
Як з няпэўнае норкі галоўка вужа.
Лес, разбуджаны ў далечы сініх прастораў,
Рагавістаю шапкай ўгары зашумеў,
Бо ў абшарах яго, патаемных, як мора,
Разьліваецца радасны птушыны сьпеў.
Загубіла і рэчка свой лемант змаганьня,
Бо ўжо зьнішчаны насьледкі лютай зімы,
І настала вясны маладой панаваньне;
Перамогшай кайданы нядаўняй турмы.
Гэта кажа матылік, што ўзьняўся з кляніны,
Гэта грае уранку труба пастуха,
Гэта сьпеў ў агародзе працоўнай дзяўчыны
І бліскучая срэбрам у полі саха.
Ўжо у сьвет надышло для жыцьця адраджэньне,
Бо прайшла барацьба, перавага відна:
Хай ўзгадуе-ж з зямлі наша беднае зерне
Ў колас жыцьця і поўнае волі вясна.

1922 г.