Дзіва (1927)/I/Энгармонійнае

← Вецер заснуў у бяздоньні

Энгармонійнае Верш Аўтар: Нічыпар Чарнушэвіч 1927 год

Рондо →

Прапануем да спампаваньня!

ЭНГАРМОНІЙНАЕ

…Выйдзі, выйдзі,
як вечар на вербах асядзе.
Ня сіваваронка
мілага ў стоме заве, —
думкі выйсьця
шукаюць з бяздоннай лявады,
блакітнай зарою
ўсходзяць з травой напаверх.

Росы, росы
крыштальныя з роднага неба
пасей, мая ночка,
ў сьвежую роскідку мар.
Росту просяць
ў нязнанае Заўтра імкненьні —
мо‘ сонейка знойдуць
за барыкадамі хмар.

Слухай, слухай…
З бяскрайнасьці зорных палеткаў
плывуць адгалосы,
дальняй музыкі да нас.
Край мой любы,
спорам надзеі налейся —
ужо закалосіць
шчасьцем твая цаліна.

Дзе мне, дзе мне
падзеці свае лятуценьні,
каб вораг ня ўшчунуў
дзетак-сіротак маіх.
У попел сьмерці-б
палону каменныя сьцены —
кліч волі пачуюць
нават зьвяры у гаі.

1924 г.