Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/III/208

← 207. ⁂ Калі маеш шмат чаго

208. Гэнрых Верш Аўтар: Генрых Гейнэ 1927 год Арыгінальная назва: Heinrich (1844) Пераклад: Максім Багдановіч

209. Сонэт →

Прапануем да спампаваньня!

208.

ГЭНРЫХ.

У Каносьсе, перад замкам,
Ноччу цёмнай і дажджлівай,
На дварэ стаіцца цар Генрых,
Босы, у аднэй кашулі.
На яго ў вакно хтось двое
Пазіраюць… Месяц глянуў,
Асьвяціў Рыгора папы
Брыты чэрап і Мацільду.
Пабялеўшымі губамі
Гэнрых «ойча наш» шапоча,
Але злуе яго сэрца,
Нешта іншае гаворыць:
«Там далёка, ў краю родным,
Горы цьвёрдыя паднялісь;
У глыбі тых гор жалеза
Пахавана на сякеру.
Там далёка, ў краю родным
Ёсьць лясы з дубоў вялізных:
З самаго старога дуба
Для сякеры выйдзе ручка.
Край мой родны! Край мой верны!
Зродзіш, край ты, чалавека,
Што зьмяю майго мучэньня
Ўраз заб’е сякерай вострай».

Увагі

208. Гэнрых. Выдаецца з аўтографу (п. VI, № 98). Пераклад вершу H. Heine „Heinrich“ (Zeitgedichte) напісаны ў 1909-м г.
У аўтографе невядома кiм зроблены папраўкі ў радкох: 13, 17 i 22-м. Папраўка 13-га і 17-га радкоў прынята Камісіяй („Там далёка, у краю родным“). Прынята таксама і папраўка 22-га радку „Зродзіш, край, ты чалавека“, зам. „Ты зродзіш, край, чалавека“.