Гаданьне

Гаданьне Верш Аўтар: Алаіза Пашкевіч (Цётка)

Прапануем да спампаваньня!

Загадай, зязюля, закукуй аб шчасьці,
Варажы аб долі запрапаўшай Насьці:
Дзе вянок руцяны, дзе сынок ядыны,
Дзе краса падзелась зь лічыка дзяўчыны?
Чаму у аковах Насьці тонкі рукі?
Чаму твар скасіўся ад страшэннай мукі?

На грудзёх запаўшых вузялок зь зямлёю –
Ўсё, што зь вёскі Насьця вынесла з сабою.
У халодных мурах бела вяне цела,
Насьця ўдвое гнецца, за год пасівела.
Замест вочак сініх – поўны сьлёз дзьве раны,
Тварык без румянца, як папар зараны...

Ну, гадай, зязюля! Закукуй аб шчасьці,
Варажы аб долі нашай беднай Насьці!

...Зашумела птушка, седзячы ў вярбіне:
Знаць, што шчыра хоча варажыць дзяўчыне..

(1910)