Выбраныя казкі (Андэрсен, 1946)/Прынцэса па гарошыне

Прынцэса на гарошыне Казка Аўтар: Ганс Крысціян Андэрсен Арыгінальная назва: Prindsessen paa Ærten (1835) Пераклад: Янка Маўр

Іншыя пераклады гэтага твора: Прынцэса на гарошыне.

Прапануем да спампаваньня!

Прынцэса па гарошыне

Жыў-быў прынц. І прышоў яму час жаніцца. Ён хацеў узяць с сабе за жонку толькі прынцэсу, ды не абы якую, а самую сапраўдную.

Ён аб'ехаў увесь свет, ды так і не знайшоў сабе нявесты. Прынцэс было многа, але-ж як пазнаць, ці сапраўдныя яны ці не.

Так і вярнуўся наш прынц дадому ні з чым і затужыў: надта ўжо яму хацелася ажаніцца з сапраўднай прынцэсай.

Аднойчы ўвечары паднялася вялікая бура. Забліскала маланка, загрымеў гром, а дождж паліў як з вядра.

Раптам нёхта пастукаўся ў вароты палаца, і стары кароль пайшоў адчыняць.

Ля варот стаяла прынцэса. Божа мой, да чаго-ж яна была падобная! Вада ручаямі цякла з яе валос і з плацця проста на туфелькі. Небарака была такая мокрая, як быццам яе толькі што выцягнулі з ракі.

І ўсё-такі яна запэўняла, што якраз яна і ёсць самая сапраўдная прынцэса.

"Ну, гэта мы зараз убачым", падумала старая каралева, але не сказала нікому ні слова. Яна пайшла ў спальню, скінула з ложка ўсю пасцель і палажыла на голыя дошкі гарошыну. А потым накрыла гарошыну дваццаццю матрацамі ды яшчэ дваццаццю пярынамі з гагачага пуху.

На гэтую пасцель і паклалі прынцэсу спаць.

Раніцою яе спыталі, ці добра яна спала:

— Ах, вельмі дрэнна! - сказала прынцэса. — Я ўсю ноч не магла сплюшчыць вачэй. Бог ведае, што за пасцель у мяне была! Мне здавалася, што я ляжу на булыжніках, і цяпер усё цела ў мяне ў сіняках. Ах, я спала вельмі, вельмі дрэнна!

Туг усе паверылі, што яна сапраўды прынцэса як мае быць.

Яна-ж адчула маленькую гарошыну праз дваццаць матрацаў і дваццаць пярын. Толькі сапраўдная прынцэса магла быць такой далікатнай.

І прынц ажаніўся з ёй.

А гарошыну адправілі ў музей. Там яна і да гэтага часу ляжыць, калі толькі хто-небудзь не ўзяў яе.

Дык вось якія справы бываюць на свеце!