Веснапесьні (1929)/Думкі
| ← ⁂ (У вакно маё ноч пазірае…) | Думкі Абразок Аўтар: Хведар Ільяшэвіч 1929 год |
Бура → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Думкі (Ільяшэвіч). |
Прапануем да спампаваньня!
ДУМКІ.
Сьветлая, месячная ноч… Дзесь з-за чорных, няпрыветных комінаў і контураў гігантычных дамоў усплыў месяц. Яго млявае сьвятло, як палітурай, абліло лісьцё галін, зьвіснуўшых над маім вакном… З неба зірнулі вечна-халодныя зоры.
Ня сьпіцца такою ночкаю ў моладасьці. Думкі, лятуценьні, надзеі й трывогі напаўняюць маладую душу… Марыцца… Думаецца…
————————————————————
Я адчыніў вакно й залюбаваўся…
Зьнекуль данасілася йскрыпка, а над галавой, на другім паверсе хтось пяяў. Відаць, работнік, бо мэлёдыя — поўная нейкага жалю, смутку над разьбітым жыцьцём, поўная тугі й крыўды:
Усё сваё жыцьцё ад малых гадоў ён рабіў у гэных гігантычных дамох з комінамі… Усе свае маладыя дні ён правёў у душным заводзе між дыму і смуроду… Яму казалі, што на тым сьвеце ён знойдзе сваё шчасьце… А самы… Льлюцца чароўныя гукі йскрыпкі… Даносіцца вальс…
Не! Не! ён ня верыць у другое жыцьцё! Ен толькі з смуткам успамінае сваю моладасьць, свае разьбітыя дні…
————————————————————
Думкі аб жыцьці распалілі мой розум. Я думаў аб глыбокіх ідэях, аб сэньсе жыцьця…
Няўжо-ж жыцьцё — гэта панаваньне зла й няпраўды? Няўжо-ж не аднолькавае права ўсіх — жыць?!
Грудзі ўздымаліся, поўныя юнацкага пылу й запалу…
Так заўсёды ў моладасьці…
————————————————————
На гары хтось пяяў:
|
Эх ты доля, мая доля, |
Ня сьпіцца камусь… Хтось сумуе аб разьбітых днёх… Толькі сумаваць яму й засталося. А баявыя песьні запяе яго сын, — маладое пакаленьне.
————————————————————
У непарушанай вышыні мігцелі халодныя зоры, сымбалі волі й прастору…
1926 г.