Васільковы россып (1929)/I/Струны звонкія зайшліся

Струны звонкія зайшліся
Верш
Аўтар: Сяргей Дарожны
1929 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Струны звонкія зайшліся.

Прапануем да спампаваньня!

СТРУНЫ ЗВОНКІЯ ЗАЙШЛІСЯ

Струны звонкія зайшліся,
Песьню разьлілі…
Ты-ж, каханка, ня журыся
Па сваёй зямлі!

Глянь у вочы на расстаньні,
У апошні раз,
Можа час такі настане
Для абоіх нас.

Можа з ціхаю усьмешкай,
Ад сяла к сялу,
Я пайду другою сьцежкай
Пазнаваць зямлю.

І быць можа, там за гацьцю,
Ў старане другой,
Буду часта ўспамінаць я
Стан прыгожы твой.

Праплывуць туманы долам
Ці асядуць дзе?..
Буду я такім вясёлым,
Як яшчэ нідзе.

Раскажу краіне іншай
(Раніцой, ці ўдзень),
Што такіх вазёраў сіньшых
‘Шчэ няма нідзе.

Раскажу, як над палямі,
Дзе асела рось,
Месяц коціцца бялявы
Задуменна скрозь.

Дзе заўсёды гнуцца вербы,
Ад чаго ня знаць,
Мне далёкія павераць
І раскажуць шмат.

Буду я над іхнім полем
Песьняю званіць,
Каб і там сваю нядолю
Загубілі дні…

Ня шумелі, каб асіны
На бяду і жаль,
Ды вятры не галасілі
На крыжах.

І калі ізноў вярнуся,
Пад напевы струн,
Для цябе і Беларусі —
Песьню падару.