Перайсці да зместу

Бѣлорусскіе народные разсказы (1908)/Старый Тихонъ

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Молодая удова Старый Тихонъ
Верш
Аўтар: Восіп Арлоўскі
1908 год
Хозяинъ
Іншыя публікацыі гэтага твора: Стары Ціхан.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Старый Тихонъ.

Ти видѣу ты наусімъ свѣтѣ
Кабъ бѣдному хто помогъ
Гэто ужо у мяне на примѣтѣ
Коли и поможець то одинъ Богъ.
Другой хоть собѣ и богачъ
На слогахъ литость маець
А передъ имъ голоси собѣ и плачъ
А ен а тобѣ и не дбаець
Енъ передъ тобой по тѣбѣ бѣдуець
Што ты соусимъ бѣдный
А гляди чимъ енъ тябѣ ратуець
На рубель тобѣ мѣдный
Я кажець свою маю заботу
А за свѣченья у ьябѣ ти есть
Да я выломау яго из плоту
И ти гэтожь ня злость.
Коли у радникъ запытаетца
А хоть собѣ и Станавой
То енъ скоро отъ мяне откасаетца
Ажь закрутиць головой.
У мяне за свяченья абы билетъ
Дубовая у рукахъ палка
Я самъ ужо старыхъ лѣтъ
И хожу такъ и зъ малка
И ти гэто Богъ насъ допустіу
Што мы такъ ходимъ
Нѣ гэто той хто насъ опустіу
Штр мы и притулку не находимъ.
Моя гуторка сдаетца къ мѣсту
Якъ жешь и мнѣ моучаць
Погляди на мужчину абы на невѣсту
Видь жешь и яны кричаць
Кричаць да ящо ажь и плачуць
Што ажъ кроу ліѣтца ручомъ
И усѣ гэто ужо бачуць
Да и гэто ни почомъ.
А Боже нашъ милый
Якая наша злая доля
Что на руси усѣ хилый
А коли жъ будець воля.
Усѣ роуно якъ спять
И нямогуть проснутца
А усѣ люди зъ насъ кпяць
Што ня можемъ оглянуться
Ня ужошь мы тогды пробудимся
Якъ сонце узойдеть
Гэтошь мы и ѣсть забудимся
А слабы и у могилу сойдеть.