І залацісьцей і сталёвей (1926)/Крылатае/І туга і восень

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Помніш зіму і марозы І туга і восень
Верш
Аўтар: Алесь Дудар
1926 год
Ўсё аддам залатому жыцьцю я…
Іншыя публікацыі гэтага твора: І туга, і восень…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




І ТУГА І ВОСЕНЬ…

І туга і восень —
ня зьвіняць калосьсі.
Сэрца не замоўкне
аб лістох пажоўклых
Горы і нізіны
сьвет завее сіні;
плачу і сьмяюся —
песьня гасьне, мусіць…
ў чырвані лагчыны
сталі дзьве дзяўчыны,
розныя абліччам…
І абедзьве клічуць.
І у першай косы,
нібы ліст ўвосень.
Плачу і сьмяюся —
песьня гасьне, мусіць.