Ідзе за годам год… (Таўлай)

Ідзе за годам год… Верш Аўтар: Валянцін Таўлай 1929 Крыніца: http://pawet.net/library/v_literature/mury/05/16/%D0%92%D0%B0%D0%BB%D1%8F%D0%BD%D1%86%D1%96%D0%BD_%D0%A2%D0%B0%D1%9E%D0%BB%D0%B0%D0%B9._%D0%9F%D0%B0%D1%8D%D0%B7%D1%96%D1%8F.html

Прапануем да спампаваньня!

Ідзе за годам год,
Сівеюць людзі, хаты, —
І ўсё ў ярме народ,
А над шляхамі — краты.

І ўсё фарбуюць брук
Крыві ахвярнай плямы.
Чуваць астрожнай брамы
На ўсю краіну грук.

І маці не адна
Глытае моўчкі слёзы:
Зноў сына па дарозе
Пагналі ў кайданах…

Ад гэтае пары
Ўдавою тужыць ніва,
Каню гнядую грыву
Расчэсваюць вятры…

Мо вернецца, мо згіне
Таварыш дарагі,
Услед за ім другія
Ўзняліся, як сцягі.

Той самаю дарогай
Яны вядуць народ,
І ўжо да перамогі
Бліжэй на цэлы год.

(1929)