Čyžyk biełaruski (1912)/Mikita-Čykita

← Dudačka (Paświata R. Ziemkiewiču)

Mikita-Čykita Верш Аўтар: Гальяш Леўчык 1912 год

Ljecca doždžyk →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Мікіта-Чыкіта (Леўчык).

Прапануем да спампаваньня!

Mikita-Čykita..

„Nad Mikitaj wiecier wieje,
„A Mikita žyta sieje.“(Z narodnaj pieśni)

Wiecier wyje, wiecier wieje,
A Mikita žyta sieje.
Oj Mikita, oj Čykita,
Oj, Mikita-Cykita!

Ŭ heta leta naš Mikita
Micuš nažaŭ u poli žyta.
Oj, Mikita itd.

Bulba, zboža nieŭradziła,
Bo zasucha papaliła.
Oj, Mikita itd.

Sam Mikita nie paśniedaŭ,
Hołym chlebam paabiedaŭ.
Oj, Mikita itd.

Hrošy mała, soli mała.
I da strawy nimaš sała.
Oj, Mikita itd.

Droŭ u chacie — ni palena,
I ni kryški ŭ puni siena.
Oj, Mikita itd.

Nitkaj ciahniecca pałosa,
Hoły dzietki, žonka bosa.
Oj, Mikita itd.

Nie sašje kašuli, świtki.
Lon prapaŭ, i — ani nitki.
Oj, Mikita itd.

I Mikicie, kab pražyci,
Treba dušu załažyci.
Oj, Mikita itd.

Tak Mikita stohnie, płače,
Až warona zzadu krače:
Oj, Mikita, oj Čykita
Oj, Mikita-Čykita.

Słonim.