з вамі ні далека заедзеш: ці вы такія дапрауды, ці дурняу строіце? Ці-ж такі саусім вы ні дагадаліся?
Драуко. Я не, — я саусім ні дагадлівы!
Кукса. А мне пажуйце ды у губы улажыце, я і тагды ні дагадаюся. Хіба скажэце: «еш»! А не, то так і буду стаяць разявіушы губу.
Скакунец. Ці прауда-ж?
Драуко. А так, так! Ен у нас такі!
Скакунец. Значыцца, гаварыць па-просту?
Драуко і Кукса. А ужо-ж! Лепш па-просту.
Скакунец. Як проста, так проста. Заплаціце мне, то і лісты зараз будуць.
Драуко. Трэба-ж было казаць адразу!
Кукса. А то зьвярнулі німа ведама куды — на каней ды на авес.
Драуко. Ды на неку хвізыку.
Скакунец. Таксу маю ведаеце?
Драуко і Кукса. Якая-ж яна?
Скакунец. Перш была па пятаку, цяпер па двадцадцэ. Бо цяпер усе падаражэло.
Кукса (у бок). От, чортаво насенне! (дастау с кішэні грошы). Наце вам!
Скакунец. А вам ліст!
Драуко. Наце і мае (дае грошы).
Скакунец (дае ліст). А вось і вам!
Кукса (адышоушыся трохі, мане пальцам пісара). На гадзіначку!
Драуко (мане да сябе). На мамэнцік!
Скакунец. Чаго?
Кукса. Будзьце ласкавы!..
Драуко. Калі ласка!..
Скакунец. І тут такса даражэйшая, за прачытанне — двадцатка, за адпісанне — саракоука. (Голас з двара Драуковаго). «Тата, бардзей, да вас нечаго паламар прышоу»!
Драуко. Ото-ж, дзякуй Богу! Той мне без грошай прачытае (пашоу у свой двор).
Скакунец. Грыуня с кішані выляцела.
Кукса. Вось суседу шанцуе, — ен усе дарма дастане… Будзьце ласкавы!..
Скакунец. Ну!
Кукса. Прачытайце, што тут надрапана. На плату сойдземся.
Скакунец (выцягнуу руку). Па таксе!
Кукса. Ні турбуйцеся. Цяпер дробных німа. Заутра.
