Драуко. Выбачайце, будзьце ласкавы!
Скакунец. Ізноу: «Выбачайце». Дзіуны народ!
Драуко. А чаго-ж вам яшчэ?
Скакунец. Ні даводзючы да асобы міравога судздзі, кажу вашай асобе заплаціць маей асобе рубель. На гэта даю вам тры дні. Гэта адна стацця, а другая: маю да вас ліст з места.
Драуко. Ліст? Давайце бардзей! (у бок). Пэуне з места ад Сымонкі.
Скакунец (гукае у двор Куксы). Гэй! хто там? Скажыце гаспадару, што я маю да яго ліст з места!
ЗЬЯВА IX-ая.
Кукса, Драуко і Скакунец.
Кукса (шпарка ідзе з млына). Кажэце, ліст да мяне? (у бок). Пэуне нейкі прыяцель хлопца у сваты раіць.
Драуко. Давайце бардзей, бо часу ні маю!
Скакунец. Ніколі ні трэба хапацца. Хто хапаецца, той толькі дзело псуе, — так і у пісанні паказывае: хто сьпяшыць, той людзей сьмяшыць… От як, прыяцелі мае дарагія!
Кукса. Давайце-ж бардзей, будзьце ласкавы!
Скакунец. Што?
Кукса. Ведама што — ліст!
Скакунец. Які?
Драуко. А які бо чалавек! Тут поуна галава клопату…
Кукса. У галаве ажно гудзе, як у млыне.
Скакунец. Слухайце, я вам разскажу адну казку. Ехау адзін пан цераз вузенькі масток, а яму крычыць поупанок: «зьвярні»! Крычыць другі раз. Той маучыць. Паупанок бачыць, што кепска рада, ды ужо просіць па-ціху: «Чалавеча добры, зьвярні, будзь ласкау»! А чалавек яму тады і прыпомніў: «А дзе ваша — «здароу»?
Кукса і Драуко. Хіба-ж мы з вамі ні паздароукаліся?
Скакунец. Спраука паказывае, што не.
Драуко (падае руку). То будзьце-ж здаровы!
Кукса (гэтак сама). Добры-ж вам дзень!
Скакунец (сьціскае рукі). Добраго здароуечка. Як жывеце?..
Драуко. Так сабе — па-маленьку!
Кукса. Па-маленьку: то скокам, то бокам.
Скакунец. Ну, дзякаваць Богу! Што-ж у вас чуваць?
Драуко і Кукса. От, ізноу пачалі! Бардзей хаця!
Скакунец. Чаго вы да мяне прысталі?
Драуко і Кукса. А гдзе-ж тыя лісты?
