Гэта старонка не была вычытаная
І раптам нібыта з савецкіх палёў
Пачулася песьня жывая,
Дзе волю ня мераць адным васільком,
Дзе сонца усіх сагравае.
Дзе кожны,
Дзе кожны абуджаны дзень,
Дзе нават адно вокамгненьне
Пад стройную музыку гордых сырэн
Прыносіць мільён дасягненьняў…
А мой падарунак павіс галавой,
І сьніў скрозь турэмную роспач
Аб сінім прывольлі,
Дзе ветлы спакой
Паілі вячорныя росы.
1929 г.
|}
