Гэта старонка была вычытаная
Ну як цябе зваць?..
Ці ворагам?
Другам?!
Ці братам?!.
Я ведаю добра,
Я чую бяз слоў,
Што там,
Дзе жыцьцё казэматы,
Вы шчыра шануеце сьмелых байцоў, —
Мы блізкія нават праз краты.
Як сонца,
Як воля,
Як нават жыцьцё
Нам дорага вашая памяць,
Навошта-ж, скажэце,
Імкненьні байцоў
Маленькаю кветкай паганіць?!.
Так горна,
Так горна зрабілася мне,
Забегалі чорныя пасмы…
Сухотамі зьедзены цень па сьцяне
Нібыта адзін захістаўся.
Здавалася, бачу далёкую шыр, —
Крывавую здань на арэне…
А кашаль,
А кашаль мне грудзі душыў,
Нібы абваліліся сьцены.
