Гэта старонка не была вычытаная
Ішлі за тых у чорны нерат,
Хто гандляваў жыцьцём людзей
Хто гандляваў вось гэтай верай,
Так доўга, доўга дзед Адам,
Нібы архіўны нейкі дзеньнік.
Свае паходы ўспамінаў,
І „навабранскія“ падзеі…
І толькі раніца на шкле
Рашучы вынік напісала:
— Пара пад шлем,
Пара пад шлем
Пара зьбірацца да вакзалу…
Тры малайцы ўвайшлі ў вагон,
А тры дзяўчыны ў заміраньні
Прынесьлі ружы на пэрон
І боль дзявоцкага каханьня,
Ад хмелю наскіх журавін
А мо‘ па нейкаму дэкрэту,
З надрыўным болем журавы
Распрадавалі дзесьці лета.
Ды ўсё імкнулася сказаць
(Як пульс душы,
Як нейкі клічнік):
— Хто хоча шчыра працаваць,
Той бараніць за гонар лічыць.
17-VIII—29 г.
|}
