Гэта старонка была вычытаная
Я кожнай хвойкі гоман адчуваю,
Я чую крокі нават туманоў,
Таму і злосьць, і крыўду прабачаю
У лёгкім тлуме творчых аганькоў.
Таму і ноч, і месяц пад гіпнозам,
А я пад хмелем музыкі жыцьця.
Мне шэпчуць вершы белыя бярозы,
Мне шэпчуць казкі хвалі між трысьця.
19-III—29 г.
|}
