Перайсці да зместу

Хрыстос Уваскрос! (Адамовіч)

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Хрыстос Уваскрос!
Абразок
Аўтар: Вячаслаў Вячаслававіч Адамовіч
1925 год
Крыніца: Часопіс «Грамадзкі голас», № 18 (72). 19 красавіка 1925 г., б. 1

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Хрыстос Уваскрос!

Нясецца адаўсюль радасная вестка! Аб гэтым гавора зямля, пяюць птушкі, радасна лес шуміць і сонца праменьні быццам сьмяюцца…

Усё цешыцца, ўсе пяюць: Хрыстос Уваскрос!…

А чаму-ж у мяне так сумна на душы?

Чаму жаль нейкі сэрца апанаваў? Чаму?…

Гудзяць званы і гук іх у даль лясоў, палёў ідзе, апавяшчаючы ўсім: Хрыстос Уваскрос!…

Скончаны дні-ночы панаваньня!

Сьвет зазьяў усім людзям і зерне згоды ўзыйшло…

Дык бярэце-ж яго, людзі! Хутчэй бярэце! Ня дайце згінуць! Хутчэй палівайце яго вадой жывой, каб прарасло яно!

Гудуць званы! Цешыцца неба і зямля!

А чаму-ж так сумна на душы?

Чаму жудасна робіцца, цяжка? Чаму?

Гэй, спынецеся, людзі, каваць кайданы!

Будаваць муры турмаў! Ліць кроў братоў сваіх! Выкіньце з сэрца злосьць, ночы панаваньне і зьдзек ад меншымі братамі!…

Не, не! забылі людзі слоў Яго завет!

Забылі мукі на крыжы! Ноч далей у сэрцах іх пануе і ня чуюць людзі, як усё кліча да згоды, да супольнае працы, да словаў Яго сьвятых!…

Гудуць званы! Цешыцца неба і зямля! І ўсё гавора: Уваскрос Хрыстос!…

* * *

Стыне кроў, мацнеюць краты, зьвіняць кайданы…

Плача сэрца, плача Яго душа, і з вачэй сьвятых ізноў льюцца на зямлю Яго сьлёзы… Яго забыты словы:

«Мір вам, людзі!…»

Дзяргач.