За вакном тры клёны, і вялізны месяц. Палюбіў нядарма я тваю вясёласьць, Пад такія песьні радавацца й плакаць Ад таго заўсёды, як зажмуру вочы… Дзе, бывала, з песьняй, так на вечарыне Але гэта толькі крозы-успаміны, Тыя ўсе жаданьні, тыя ўсе імкненьні І ці йду я вуліцай, ці гляджу ў вітрыны, І цяпер мо‘ з радасьці, можа ад журбы, Ўсё здаецца іншым, у другой красе, У маім пакоі стол і два вакна, Над сьцяною месяц, як чаўнок, плыве, |
Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/21
Гэта старонка была вычытаная
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/21/%D0%92%D0%B0%D1%81%D1%96%D0%BB%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%81%D1%8B%D0%BF_%281929%29.pdf/page21-1024px-%D0%92%D0%B0%D1%81%D1%96%D0%BB%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%81%D1%8B%D0%BF_%281929%29.pdf.jpg)