Перайсці да зместу

Сонечнымі сьцежкамі (1925)/Анналы/Кастусь Каліноўскі

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Жалезны воўк Кастусь Каліноўскі
Верш
Аўтар: Алесь Дудар
1925 год
⁂ Не сягоньня было і ня ўчора
Іншыя публікацыі гэтага твора: Кастусь Каліноўскі (Дудар).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




КАСТУСЬ КАЛІНОЎСКІ.

Беларусі паўстаўшай слава,
Беларусі — ў пояс паклон.
Хай мінулае цемра заслала —
а змаганьня не забыць ніколі.

Эх, Кастусь… Балоты памерыў,
а ў лясох, як у бацькавай хаце.
Беларусь табе паверыла —
за табою пашла змагацца.

Беларусь — не царом маскоўскім,
Беларусь — не варшаўскім паном!
Зазьвінелі ў лесе бярозкі,
дуб стары галаву падняў.

Забуяніла ў полі рэхам:
— За мужычую праўду — у бой!..
Ня Ільля па хмарах праехаў,
не Пятро зазваніў булавой…

А пасьля — вастрожныя краты…
Што з таго, што жыцьця ня стане.
Твае сьлёзы важыць на караты:
— Залілі, загасілі паўстаньне…

Скалыхнуўся натоўп на Лукішках:
— На Беларусі няма шляхты!..
Можа кат успомніў за кілішкам,
як памёр мяцежнік пракляты.

Маліцца — ня наша справа.
Кастуся мы папростаму ўспомнім:
Беларусі паўстаўшай — слава,
Беларусі ў пояс паклон.