Перайсці да зместу

Збор твораў (Колас, 1928—1929)/I/2/VI/Малебен

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Кіньце смутак Малебен
Верш
Аўтар: Якуб Колас
1928 год
Констытуцыя
Іншыя публікацыі гэтага твора: Малебен (Колас).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




МАЛЕБЕН

Як сьвет наш зьявіўся,
Людзьмі засяліўся,
Ад сівога веку
Ня знаў чалавека,
Магу пабажыцца,
Магу залажыцца,
Каб ён так маліўся.

Адслужым малебен.
Ці-ж цар нам патрэбен?
Патрэбен ён, братцы,
Як прус у валадцы,
Як у мосьце дзірка,
Як з гразі зацірка,
Як скула-балячка.

І меў ён адвагу
Зваць цароў у Гагу,
Каб вайны не вялося,
Крыві ня лілося.
Ці-ж гэта ня сьмешна —
Зрабіць так пасьпешна?
Ці чулі брадзягу?

Хваліўся бясконца,
Як шоў на японца,
З мікады сьмяяўся
Ды ўсім выстаўляўся
І кідаў мільлёны,
Пасылаў „іконы“ —
Бяз флёту астаўся!

Вось цар занудзіўся,
Што сын не радзіўся.
Беглі-шлі гадочкі,
Радзіліся дочкі.
Раздаў цар мільлёны
На цэрквы, на звоны —
Сына прасеце, папочкі!

Трасьліся ўсе муры,
Папы лезьлі з скуры
Кадзілам махалі,
Чыталі, сьпявалі,
Трывожылі бога —
Ня вышла нічога:
Усе модлы прапалі.

Рэскрыпт цар надрэпаў,
Зьявіўся тут Трэпаў
Для ўсіх нечакана,
Як воўк з-за кургана,
І стаў ён пасрэднік,
Радзіўся насьледнік,
Але ці Раманаў?

Вось ліха наперла,
Крамала ня зьмерла,
Ня жыць з залатоўкі,
Пашлі забастоўкі,
Узьняўся люд убогі,
Пасталі дарогі —
Царь бачыў вяроўку.

Пусьціў ён у …
Падбег Вітта вёрткі,
І Рыман, і Міны,
Розныя скаціны…
Нагайкі, расстрэлы
І лес штыкаў цэлы —
Цягнуць людзей на асіны.

Пануй, Мікалае,
Часіна такая,
Трымайся прастола,
А будзе вас гола.
Акончан малебен,
Ты нам не патрэбен,
Другі і апошні Мікола!

1908 г.