Перайсці да зместу

Дзіва (1927)/II/На родных гонях

З пляцоўкі Вікікрыніцы
А за бор На родных гонях
Верш
Аўтар: Нічыпар Чарнушэвіч
1927 год
Мы ня станем

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




НА РОДНЫХ ГОНЯХ

Першае руні укосьсе
вецер сьцюдзёнасьцю ніжа…
Ў золата сьпелых калосьсяў
ніўка мая апраніся.

Тваю рудую сарочку
з быльля, калючых асотаў
лемех парэзаў, расклочыў,
зьверху прысыпаў пясочкам.

Колькі апошняе сілы,
сілы ўзяла ты ў ратая.
Хай, як туман над асінай,
чорныя думкі растануць.

Бачыш, во хмарка на ўсходзе,
піць захацела збажынка.
Мо‘ дачакаю прыплоду
ў сьвята ліпнёвых зажынаў.

Кожную ценьку саломку,
ломіць якую і птушка,
шчыльна у снопікі зложаць
жонка мая і дачушкі,

Зложаць, каб з поўначы сівер
дзетак каханых палеткаў
ў чорную ноч не асіліў,
як у калішняе лета.

Кукаль зьбяру я асобна,
кукаль пушчу я ды з дымам.
Веру, нязнанай красою
Заўтрага ўсходы уздыбяць.

Першае руні укосьсе
вецер студзёнасьцю ніжа.
Ў золата сьпелых калосьсяў,
ніўка мая, апраніся.

1925 г.