Rodnyje zierniaty (1916)/II/Wiesna/Wiasnoj

← Zaklikańnie wiasny

Wiasnoj Верш Аўтар: Канстанцыя Буйло 1916 год

Małady araty →

Іншыя публікацыі гэтага твора: У лесе (Як я лесам іду — на душы лёгка мне…).

Прапануем да спампаваньня!

Wiasnoj.

Jak ja lesam idu, wietryk dreŭcy tam hnie i les šumam wiasny zwažna pieśni piaje, ptaški dzietkam swaim ciopły hniozdy wijuć i piajuć.

A jak polem ja jdu, tam nad čornaj ralloj, ŭ sinim niebi zawis šery žaŭranak moj, ŭ ciopłym wozdusie jon šwydka krylcami bje i piaje.

Jak ja łuham idu, kwietnym tym dywanom, tam žučki, matylki pazletaliś rajom, s kwietnych čarak jany miod sałodki pjuć i huduć.

Ja nad rečku pajdu, wada rwiecca, hudzie, kliče nas da žyćcia, kliče ŭsich, chto žywie, biehčy z jeju kudyś, kab dahnać, kab zławić, — i šumić.

Kudy tolki pajdu, wiasnu chwalać usie, i što tolki žywie, jej chwału addaje i piaje.

Šwydka, — znače skora, chutka. Zwažna — s pačućciem, pawolna, uwažliwa.

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Čamu skazano: «kwietnym tym dywanom»? Čamu skazano: «u niebi zawis šery žaŭranak»? A može raskažecie, jakaja u was wiesna, što wy bačyli wiasnoj u poli, na łuhu, u lesi? Ci padabajecca wam wiesna i čamu?