Гэта старонка была вычытаная
Моцна яе грудзі
Маразамі скуты,
І аковы лёду
Сярод рэчкі ўздуты.
Цісьнецца вадзіца,
Не знаходзіць ходу
І ня мае сілы
Скінуць глызы лёду.
На рачулцы ў лесе
Меў Алесь забаву.
Ну-ж, і пацяшаўся
Хлопчык тут на славу!
Эх, ты, лёд-гвалтоўнік!
Што ты вытвараеш?
Ты на што вадзіцу
Крыўдзіш і ўсчуваеш?
Бедненькай, ёй цёмна,
Цесна пад табою.
Хай-жа пагамоніць
Мілая са мною!
Дам ёй ход, галубцы,
Каб на сьвет зірнула! —
І яго сякерка
Спрытна секанула.