Гэта старонка была вычытаная
САВА
Спарадзіла маці сына
У цяні дубровы,
Дала яму вочы-зоры
І чорныя бровы.
Кітайкаю спавівала,
Святых упрашала,
Каб святыя ўсе сыночку
Шчасце-долю слалі.
«Маці божая, пашлі ты
10 Тае благадаці —
І ўсяго, чаго матуля
Не здолее даці».
Да ўсход сонца воду брала,
Ў барвінку купала,
Да паўначы калыхала,
Досвіткам спявала:
«А-а… лю-лі…
Пытала зязюлі, —
Зязюля вяшчала,
20 Праўданьку казала.
Буду сто год жыці,
Цябе гадаваці,
Ў жупан хадзіці,
Буду панаваці.
Ой, вырасцеш, сынку,
За паўчварта году,
Як ясень высокі,
Як княжога роду,
Гнуткі і дзябёлы,
