Перайсці да зместу

Старонка:У іншым шчасьці няшчасьце схавана (1919).pdf/11

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

ЧАСЬЦЬ ДРУГАЯ.

(Астап канчае плесьці лапаць).

Макрына. Дабрывечар малойцу! Знаць птушкі напяялі… чаго такі маркотны?… А дзяўчына гдзе?

Астап (кіўнуўшы галавою). Або я ведаю…

Макрына. Ты ня ведаеш? То кепска! Ты павінен усё ведаць. (убягае Марыля; Макрына садзіцца на парозе; Астап пазірае ўсё на Марылю, а далей кідае лапаць пад лаву. Марыля круціцца па хаце, перацінаючы языком, а Макрына прысьпеўвае).

Макрына.

Сярод хаты дзеўча скача,
Бо ў галаве шумна,
А ў куточку хлопец плача,
Бо на сэрцы журна.

Марыля (схамянуўшыся падходзіць да Астапа). Астап!

Астап. Чаго ты?

Марыля. Чаго ты такі маркотны?

Астап. А на вошта табе ведаць?

Марыля. Чаму на вошта? Так… бо… бо я цябе шкадую.

Астап. І дужа ты мяне шкадуеш, га?

Марыля. Дужа. Скажаш?

Астап. Бо дзяўчыну пакахаў.

Марыля (павярнуўшыся бокам і замаргаўшы вачыма). Я… я-кую?

Астап. (прыцягнуўшы Марылю да сябе). Глянь у вочы! Сказаць?

Марыля. Ну?

Астап. Цябе, Марылька, люблю!