Гэта старонка не была вычытаная
Крывёй аблітая, як жар, чырвонь,
Гады-страніцы бурай гартавала,
Праз зыркі ўсьпенены агонь
Радзіны сьветлыя перапускала
Савецкай вольнай Беларускае зямлі.
Адзін, другі… чатыры, як адзін,
Ужо здалёк гавораць гучным яхам:
Глыбі, краіна, волі свае плынь,
Ляці к Комуне рэзвым птахам!
Менск, 29/XII-22.
